Werkterrein Utrecht Maliebaan

Dit seinhuis werd in 1911 gebouwd in Hoogezand-Sappemeer voor de Staatsspoorwegen. In 1986 werd het buiten dienst gesteld, waarna het in 1988 op het buitenterrein van het Spoorwegmuseum weer werd opgebouwd. Boven de ingang van het seinhuis staat een grote ‘T’: daarmee werd aangegeven dat in het seinhuis een ‘treindienstleider’ werkte, of dat er een telefoon of telegraaf aanwezig was waarmee je een treindienstleider kon bereiken. De treindienstleider ging over de veiligheid op een traject en was zo onder meer verantwoordelijk voor de seinen.

In het seinhuis staat een mechanisch bloktoestel. Met de handels konden de seinen en wissels bediend worden. Het seinhuis in het Spoorwegmuseum werkt nog, de vrijwilligers van het museum demonstreren de werking van het bloktoestel regelmatig.

De watertoren en kolenkraan waren nodig om de tenders van de stoomlocomotieven te vullen. De zware kolenkarren werden door depotknechten gevuld en heel secuur bijgehouden door de opzichter. Kolen zijn duur dus daar mag niet mee gesjoemeld worden! Elke kilo wordt zorgvuldig bijgehouden en als de machinist teveel gebruikt voor zijn rit dan loopt hij zijn premie mis. Naast de kolenkraan zie je het kantoor van de opzichter, de kolenkarren staan al klaar.

Over het hele emplacement verspreid vind je gele mannetjes op paaltjes. Wat deed de seinhuiswachter, hoe ging een rangeerder te werk en hoe zwaar was het beroep van baanwerker? Druk op de knop en hoor de verhalen over het werk op het spoor.