NS1010

De vraag naar elektrische locomotieven ontstaat als in de jaren 30 het spoorwegnetwerk voor een groot deel geëlektrificeerd wordt. NS bestelt in Zwitserland locomotieven, maar de Tweede Wereldoorlog gooit roet in het eten. Het lukt de Zwitsers niet om ze in de oorlog aan Nederland te leveren. Kort na de oorlog krijgt NS alsnog 10 machines, nummer 1001 tot en met 1010, waarvan er 3 in Zwitserland zijn gebouwd en 7 in Nederland. NS wil de locomotieven gebruiken om kolen- en goederentreinen te trekken. Door de onrustige loop en kortsluiting hebben de locomotieven steeds problemen. Ook kunnen ze de topsnelheid van 160 km/u niet halen. De maximum snelheid wordt daarom verlaagd naar 100 km/u en later naar 80 km/u voor het goederenvervoer. De STIBANS (STIchting tot Behoud van Af te voeren Nederlands Spoorwegmaterieel) wil in de jaren 80 de 1005 bewaren, maar de locomotief gaat kapot als hij nog in gebruik is door NS. Uiteindelijk wordt de 1010 als enige locomotief van deze serie door STIBANS gered van de sloop en uiteindelijk in eigendom overgedragen aan het Spoorwegmuseum.